عنوان:

بررسی ارتباط بازگشت به کار و درک فرد از بیماری خود در مبتلایان به سندرم حاد کرونری مراجعه کننده به  مراکز آموزشی-درمانی مشهد

استاد راهنما: دکتر فاطمه احمدی

استاد مشاور:: دکتر فرزانه رحیم پور - دکتر مجید جلال یزدی- دکتر ملیحه دادگر

دانشجو: دکتر روشنک حضرتی

چکیده

هدف: بار بیماریهای قلبی عروقی در ایران رو به افزایش است و اغلب، بیماران در سنین کار به حوادث حاد قلبی عروقی دچار می شوند که می تواند منجر به غیبت آن ها از کار شود. بازگشت این افراد به کار هنوز یک موضوع پیچیده است که تحت تاثیر عوامل ادراکی، روانی و اجتماعی نیز قرار دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین بازگشت به کارو درک از بیماری در مبتلایان به سندرم حاد کرونری بود

روش اجرا و مواد مورد استفاده: این مطالعه پیگیری بر روی 112بیمار مبتلا به اولین حادثه حاد کرونری بستری شده در اورژانس بیمارستان امام رضا مشهد انجام شد.روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. تمام بیماران دو پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه درک بیمار از بیماری خود(BIPQ )وپرسشنامه 21 سوالی افسردگی ،اضطراب) ( DAAS-21را پرکردند.اطلاعات شغلی و دموگرافیک نیز توسط یک چک لیست به دست آمدند. سپس در ماه های اول، سوم و ششم پس از بستری طی تماس تلفنی در مورد بازگشت به کار و عوامل تسهیل کننده و ممانعت کننده آن از افراد سوال پرسیده شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS 16 آنالیز شدند.

یافته ­ها: میانگین سنی افراد 54.61±11.97 سال بود. 26نفر (23.2%) بی سواد بودند، 30 نفر (26.1%) تحصیلات ابتدایی،31 نفر (27.7%) نفر تحصیلات راهنمایی و 25 نفر (22.3%) تحصیلات دیپلم و بالاتر داشتند. میانه درآمد سالانه 18 میلیون تومان بود.63.4% افراد یقه آبی و 36.6 آنها یقه سفید بودند. از بین 112 بیمار 85 نفر (76%) در ماه اول، 14 نفر (12.5%) در ماه سوم و 12 نفر (10.7%) در ماه ششم به کار بازگشتند ودر انتهای مطالعه تنها 1 نفر به کار باز نگشته بود. از بین 111 نفری که به کار بازگشته بودند، 102 نفر (92%) به شکل تمام وقت به کار بازگشته بودند و تنها 3 نفر (2.7%) به شغل جدیدی پرداخته بودند. میانگین±انحراف معیار نمره درک افراد 11.55±44.91 بود. بین نمره ادراک و بازگشت به کار ارتباط آماری معناداری یافت نشد. بین نمره ادراک و سطح تحصیلات ، سابقه کار و درآمد سالانه ارتباط معنادار آماری مشاهده شد(P˂0.05) . افسردگی در 43% و استرس در 39.3% و اضطراب در 88.4% افراد وجود داشت .از نظر بیماران استرس، سنگینی کار و تغذیه نامناسب عوامل مسبب بیماری تلقی شدند. بعلاوه، بهبود طبی، نیاز مالی، انعطاف پذیری شغلی و ارتباطات مناسب در محیط کار به عنوان شایعترین عوامل تسهیل کننده بازگشت به کار ذکر شدند. متعاقبا، تقاضای بالای شغلی، خستگی، علایم بیماری قلبی و توصیه پزشکان، برجسته ترین عوامل ممانعت کننده به کارعنوان شدند. استرس، افسردگی و اضطراب در 39.3٪، 43٪ و 88.4٪ بیماران مشاهده شد. ارتباط معنی داری بین میزان RTW و میزان استرس، افسردگی و اضطراب بیماران مشاهده نشد. شیوع افسردگی و استرس در کسانی که قصد ترک شغل خود را داشتند تقریبا دو برابر بیشتر بود.

نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، عمده مبتلایان به سندرم حاد کرونری از دیدگاه مثبتی نسبت به بیماری خود برخوردار بودند هر چند که ارتباطی بین بازگشت به کار افراد و درک آنها از بیماریشان مشاهده نشد. همچنین افراد با تحصیلات، درآمد و سابقه کاری بالاتر، ترس بیشتری از بیماری خود داشتند .این مطالعه نشان از بازگشت زودهنگام افراد به شغل قبلی خود داشت که می تواند علاوه بر وجود امکان تعدیل شغلی، روابط خوب در محیط کار و اقدامات درمانی مناسب ، ناشی از مشکلات مالی بیماران باشد

کلید واژه ها: بازگشت به کار، سندرم حاد کرونر، ادراک، اضطراب، افسردگی